Τανζανία - Ζανζιβάρη Ταξιδεύοντας ανάμεσα σε αντιθέσεις.

Σε όλα τα στενάκια υπάρχουν όμορφα μαγαζιά με αναμνηστικά και εδώ να σας πω ότι καλό θα είναι να προσέξετε το ντύσιμο σας ιδιαίτερα οι κοπέλες. Βρίσκεστε σε μια μουσουλμανική πόλη και καλό θα είναι να αποφύγετε κοντά σορτσάκια και ντύσιμο που να μπορεί να προκαλέσει γιατί πολλοί θα σας κοιτούν κάπως θυμωμένοι, κυρίως οι πιο ηλικιωμένοι.

Περάσαμε και από την παραλιακή της πόλης που έσφυζε από ζωή,  ήταν γεμάτο από μικροπωλητές που πουλούσαν διάφορα φαγητά αλλά και ντόπιους που έκαναν την βόλτα τους.

Στη θάλασσα έβλεπες να πέφτουν νεαροί από ένα ψηλό τοίχο κάνοντας διάφορες φιγούρες και ήταν πολύ ωραίο θέαμα να τους βλέπεις να διασκεδάζουν.

Φάγαμε ένα shawarma δηλαδή γύρο αρνιού τυλιγμένο σε αραβική πίτα που κόστιζε μόλις 2500 σελίνια και ήταν πολύ νόστιμο.

Τα παιδιά μας είχαν στείλει μήνυμα ότι κάθισαν σε ένα εστιατόριο δυτικού τύπου το 6 Degrees south. Στην Stone town μπορείτε να βρείτε όλες τις επιλογές από φαγητό του δρόμου μέχρι πολυτελή εστιατόρια.

Την επόμενη και τελευταία μέρα μας είχα κανονίσει μια ολοήμερη εκδρομή με ξενάγηση στην stone town , επίσκεψη σε φάρμα μπαχαρικών με γεύμα, και τέλος επίσκεψη στο νησί Changuu ή Prison island όπως είναι πιο γνωστό. Όλο αυτό μαζί με τις μεταφορές από και προς το αεροδρόμιο και με στάση για να κάνουμε το τεστ κορονοϊού που θέλαμε για την επιστροφή στην πατρίδα με κόστος μόνο 30 δολάρια.

Σε συνεργασία με την Tangawizi spice farm η οποία ανέλαβε αυτή την εκδρομή και φυσικά το κόστος της εκδρομής είναι μεγαλύτερο αλλά μας έκαναν πολύ καλύτερη τιμή. Για όλους τους αναγνώστες μας έχω συμφωνήσει μαζί τους να το χρεώνουν 40 δολάρια οπότε μπορείτε να τους στείλετε μήνυμα στο παρακάτω τηλέφωνο μέσω της εφαρμογής what's app και να κανονίσετε την περιήγηση σας . Tangawizi spice farm  +255 776 101 586

Το πρωί λοιπόν αφού φάγαμε το πρωινό μας στη ταράτσα του ξενοδοχείου μας Jaffreji house and spa με θέα την πόλη και έπειτα πήγαμε στο ξενοδοχείο των παιδιών όπου θα παίρναμε το ιδιωτικό λεωφορείο μας για να μας αφήσει στην αγορά της πόλης.

Πάντα μου αρέσει να τριγυρνώ στις αγορές μιας πόλης γιατί έτσι μπορείς να δεις λίγη από την καθημερινότητα των ντόπιων και σίγουρα εδώ οι εικόνες θα είναι πρωτόγνωρες για όσους δεν έχουν βγει εκτός Ευρώπης ποτέ.

Οι μύγες βέβαια κάνουν το θέαμα ακόμα πιο σοκαριστικό για τα συνηθισμένα μάτια μας που βλέπουν στα κρέατα μέσα σε ψυκτικούς θαλάμους με αεροκουρτίνες στην είσοδο και όλες αυτές τις πιστοποιήσεις που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα μαγαζί στο δυτικό κόσμο.

Όμως ομολογώ ότι προσωπικά κανένα θέμα δεν έχω πλέον με αυτές τις συνθήκες και αλήθεια είναι ότι έχω φάει αρκετές φορές τέτοια κρέατα, ειδικά στην Ουγκάντα που αγοράζαμε μεγάλες ποσότητες για τα ορφανοτροφεία και δεν έπαθα τίποτα.

Άλλωστε αν τρώτε γρήγορο φαγητό στην χώρα μας να ξέρετε ότι υπάρχει πιθανότητα να έχετε φάει αρκετή φορμόλη που βάζουν για να συντηρούν το κρέας, έχετε φάει σίγουρα μεγάλες ποσότητες από το αποδεδειγμένα καρκινογόνο φοινικέλαιο που υπάρχει σε μπισκότα , γαριδάκια και ότι άλλο σνακ τρώτε, και ένα σωρό άλλα συντηρητικά που εδώ αγνοούν οπότε σκεφτείτε καλά πριν πείτε το κλασσικό: Καλά πως ζουν εδώ αυτοί οι άνθρωποι;

Για να μην συζητήσω ότι το κρέας που βλέπετε εδώ είναι από αγελάδες που βόσκουν ελεύθερες στη φύση και τα ψάρια από τον ωκεανό και όχι από κάποιο ιχθυοτροφείο γεμάτα με αντιβιοτικά!

Αλλά μην συνεχίσω με τα διατροφικά λάθη της σύγχρονης κοινωνίας μας. Έχετε την ευκαιρία να αγοράσετε μπαχαρικά μέσα στην αγορά και μάλιστα σε εξαιρετικές τιμές αλλά σας συμβουλεύω να το κάνετε στην φάρμα μπαχαρικών αν την επισκεφθείτε γιατί η ποιότητα είναι καλύτερη και δεν έχουν μείνει στην συσκευασία τους για μήνες μέσα στη ζέστη.

Το να κινηθείς μέσα στα στενά δρομάκια της αγοράς δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, αλλά δεν νιώσαμε κανένα κίνδυνο. Σε πολλές χώρες λόγω του συνωστισμού στις αγορές κάνουν τις επιθέσεις τους οι επίδοξοι κλέφτες με τα "ελαφριά" χέρια οπότε πάντα προσέχω αλλα εδώ πραγματικά δεν ένιωσα στιγμή κανένα κίνδυνο.

Φύγαμε από την αγορά και κατευθυνθήκαμε προς το πιο λυπηρό αξιοθέατο της πόλης που πρέπει όμως να δείτε και να αφιερώσετε χρόνο για να μάθετε πόσο υπέφεραν εδώ οι σκλάβοι στους οποίους συμπεριφέρονταν σαν εμπόρευμα.

Στον Αγγλικό καθεδρικό ναό που δεσπόζει επιβλητικός αφού πρώτα μπήκαμε σε ένα μικρό μουσείο με φωτογραφικό υλικό και πληροφορίες από την ιστορία του νησιού και την εποχή που υπήρξε κέντρο εμπορίου σκλάβων .

Ένα από τα τελευταία σκλαβοπάζαρα υπό την κυριαρχία των Αράβων το οποίο έκλεισαν το 1873 οι Βρετανοί.

Κάτω από το Μουσείο υπάρχουν δύο κελιά στα οποία στοιβάζονταν για 2 με 3 μέρες χωρίς φαγητό, νερό, πριν πάνε στην αγορά για να τους πουλήσουν .

Μέσα στο ναό θα δείτε και ένα σημείο περίπου στη μέση που ήταν εκεί που τους μαστίγωναν και όποιος άντεχε περισσότερο ή δεν έκλαιγε έπιανε καλύτερη τιμή λόγω της αντοχής που έδειχνε!

Ακόμα και στις μέρες μας βλέπω να συμπεριφέρονται διαφορετικά σε ανθρώπους που έχουν διαφορετικό χρώμα, αλλά και οποιαδήποτε άλλο χαρακτηριστικό που τους κάνει να διαφέρουν από τους άλλους, ύψος, κιλά , θρησκευτικές πεποιθήσεις, και είναι τόσο άσχημο να το βλέπεις να συμβαίνει. Ακόμα και στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος έβλεπες τους αστυνομικούς να συμπεριφέρονται σαν σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε Ινδούς και Πακιστανούς κάτι που προσωπικά με εξοργίζει όπου κι αν συμβαίνει.

Ο φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα κι ο ρατσισμός με τα ταξίδια γράφει εύστοχα ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο αλλά όχι πάντα θα έλεγα εγώ έχοντας γνωρίσει έμπειρους ταξιδιώτες με ρατσιστικές απόψεις.

Ταξιδέψτε για να ανοίξετε τους ορίζοντες σας ,ανοίξτε τα αυτιά και τα μάτια σας για να δείτε καθαρά αφήνοντας πίσω τα στερεότυπα της κοινωνίας ή της πανάρχαιες αντιλήψεις που μας μετέδωσαν οι γονείς μας που ζούσαν σε μια πιο κλειστή κοινωνία. Αν μη τι άλλο αν ταξιδέψεις και δεν καταφέρεις να θεραπεύσεις το μίσος και τον ρατσισμό λυπάμαι ειλικρινά.

Εδώ λοιπόν έδεναν από το λαιμό και τα πόδια τους ανθρώπους, αγόραζαν γυναίκες σκλάβες με μοναδικό στόχο να τις κακοποιούν σεξουαλικά και όλο αυτό ήταν φυσιολογικό για την εποχή αφού όλοι οι πλούσιοι και ευκατάστατοι πολίτες είχαν δούλους.

Μεταφέρονταν εδώ από την Ηπειρωτική χώρα μέσα σε πλοία στοιβαγμένοι τόσο στριμωγμένα που πολλοί πέθαιναν στο ταξίδι αλλά αυτό μικρή σημασία είχε.

Εκτός από το εμπόριο σκλάβων η Ζανζιβάρη είχε μεγάλες εξαγωγές σε μπαχαρικά κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Στο κέντρο της πόλης είδαμε και τις όμορφες πόρτες των σπιτιών μερικές από τις οποίες είναι πραγματικά έργα τέχνης.

Έχουν κάποια εξογκώματα σαν καρφιά που λένε ότι βοηθούσαν στο να μην μπορούν οι Ελέφαντες να σπάνε τις πόρτες!

Μια τέτοια πόρτα αποτελούσε δείγμα κοινωνικής θέσης αλλά και εθνικότητας αφού όσες είναι οβάλ στο πάνω μέρος είναι αραβικής επιρροής.

Η «Arab Door» είναι τυλιγμένη σε ένα περίτεχνα σκαλισμένο πλαίσιο. Οι εξωτερικές λωρίδες συμβολίζουν την υποδούλωση των κακών πνευμάτων που προσπαθούν να επιβάλουν την είσοδο στην κατοικία. Τα εσωτερικά πλαίσια ήταν συχνά σκαλισμένα σε αμύγδαλα, λωτό και φύλλα φοίνικα και ψάρια. Πάνω από τα πάνελ της πόρτας υπάρχει μια ζωφόρος, που συχνά περιείχε το όνομα του ιδιοκτήτη και είναι συνήθως σκαλισμένη με ρόδακες.

Οι ινδικές πόρτες είναι συνήθως πολύ πιο απλές. Διαθέτουν τετράγωνα πάνελ με λεπτό, κεντρικό σκαλισμένο στύλο με σκαλίσματα φυλλώματος. Συνήθως, χρησιμοποιήθηκαν για καταστήματα παζαριών, πράγμα που συχνά σήμαινε ότι είχαν πτυσσόμενα πάνελ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένες από τις πόρτες που θα δείτε είναι μέχρι και 400 ετών!

Φεύγοντας από το κέντρο της πόλης με κατεύθυνση προς την κλινική που θα κάναμε το τεστ κορονοϊού μέσα στο λεωφορείο φροντίσαμε να μάθουν ο οδηγός και ο ξεναγός την Ελληνική μουσική βάζοντας τραγούδια και υπήρχε μια ωραία ατμόσφαιρα που ευτυχώς δεν χάλασε αφού όλοι μας πήραμε αρνητικό αποτέλεσμα.

Η κλινική ήταν δημόσια και ειλικρινά ήταν πολύ καλύτερη από ότι περίμενα. Έπρεπε να είχαμε κάνει διαδικτυακή κράτηση για το τεστ μας αλλά μας βοήθησαν και το κάναμε εκεί επί τόπου και έπειτα πληρώσαμε σε μετρητά ή με κάρτα. Προτίμησα να πληρώσω με κάρτα με δολάρια μέσω της Revolut που μου έχει βοηθήσει πολύ σε τέτοιες περιπτώσεις. 25 δολάρια κόστιζε το rapid test και αν θέλει κάποιος μοριακό τεστ τότε η τιμή είναι 80 δολάρια.

Μας πήραν δείγμα και περιμέναμε περίπου μισή ώρα ώστε να δούμε μέσα από τη σελίδα τους που είχαμε κάνει εγγραφή το αποτέλεσμα και έπειτα να πάμε να πάρουμε το χαρτί .

Φύγαμε με την ψυχολογία στα ύψη μιας και είχαμε μια ανησυχία και τώρα τα τραγούδια ήταν ακόμη πιο δυνατά σε ένταση και τραγουδούσαμε όλοι μαζί . Περιμένουμε τα μηνύματα σας αν βρεθείτε στην Ζανζιβάρη και θέλετε οποιαδήποτε πληροφορία Όχι μόνο για το τεστ κορονοϊού αλλά για οτιδήποτε σας συμβεί, με χαρά να σας βοηθήσουμε όπως κάνουμε τόσα χρόνια. Άλλωστε για εμάς το σημαντικότερο κομμάτι είναι η επικοινωνία που έχουμε με τους αναγνώστες μας .

Φτάσαμε στην Tangawizi spice farm όπου είχαν ετοιμάσει ένα υπέροχο γεύμα για εμάς και το πόσο πεινούσα δεν λέγεται. Εξαιρετικά μαγειρεμένο ψάρι, ρύζι με μπαχαρικά που ήταν πολύ νόστιμο, κρέας, και μπανάνα βραστή την οποία για να πω την αλήθεια δεν είχα ξαναδεί να ψήνεται έτσι αλλά δεν με ενθουσίασε κιόλας.

Τώρα όσον αφορά την περιήγηση μας στην φάρμα έχω να πω ότι ήταν εκπληκτική και δεν πρέπει να χάσετε την ευκαιρία να δείτε από που προέρχονται τα μπαχαρικά που βάζετε στα πιάτα σας.

Το δέντρο της κανέλας ειδικά είναι τόσο εντυπωσιακό αφού δεν υπάρχει κομμάτι του που να μην χρησιμοποιείται. Τα φύλλα του δέντρου μυρίζουν κανέλα και αυτά και τα χρησιμοποιούν και σαν ρόφημα βραζοντας τα αλλά και για την μυρωδιά στο φαγητό, και το περίφημο ξύλο κανέλας βγαίνει από κορμό του δέντρου. Με ένα μαχαίρι έκοψε ένα κομμάτι από το φλοιό του κορμού του δέντρου και μας έδωσε να το μυρίσουμε και όντως η μυρωδιά ήταν πολύ έντονη. Αυτό μας λέει το αφήνουν να ξεραθεί και τότε το κομμάτι διπλώνει μόνο του στην κυκλική μορφή που έχουμε συνηθίσει να το βλέπουμε εμείς στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Η ρίζα τώρα του δέντρου έχει το εξής καταπληκτικό χαρακτηριστικό , μυρίζει ακριβώς όπως το βιξ που βάζουμε πολλές φορές όταν έχουμε κρυώσει στο στήθος ή στην μύτη .

Άλλωστε η κανέλλα είναι η βασίλισσα των μπαχαρικών αλλά ο βασιλιάς είναι το γαρύφαλλο! Η Τανζανία είναι από τους σημαντικότερους εξαγωγείς γαρύφαλλου στο κόσμο και όλοι οι παραγωγοί δίνουν στο κράτος την σοδειά τους σε συγκεκριμένη τιμή και στη συνέχεια το κράτος κάνει την εξαγωγή .

Και η βανίλια την οποία βάζουν να στηρίζεται σε άλλο δέντρο που φυτεύουν δίπλα της για να αναρριχηθεί και να είναι μακριά από το έδαφος το οποίο μάλιστα καλύπτουν με φλούδες από καρύδα ώστε να μην μπορούν τα τρωκτικά να σκάψουν και να καταστρέψουν τη ρίζα του φυτού.

Αν δείτε την βανίλια μοιάζει σαν τα φασόλια κάπως και εδώ έχετε την ευκαιρία να αγοράσετε βανίλια σε καλή τιμή συγκριτικά με αυτή που βρίσκουμε εμείς στα σούπερ μάρκετ.

Παράλληλα με την ξενάγηση στην φάρμα μπαχαρικών ένας άλλος υπάλληλος έφτιαχνε διαφορά για τις κοπέλες τις παρέας, από δαχτυλίδια με λουλούδια, μέχρι στέμμα από φύλλα μπανανιάς.

Σε κάποιο σημείο ένας από τους υπαλλήλους της φάρμας μας έδειξε το τρόπο που ανεβαίνουν στους ψηλούς φοίνικες για να κατεβάσουν τις καρύδες έχοντας μόνο ένα σχοινί στα πόδια τους για βοήθεια . Μάλιστα τραγουδούσε και μας έκανε μια επίδειξη των ικανοτήτων του, αφού κρεμάστηκε ανάποδα με τα πόδια και το έκανε να φαίνεται τόσο εύκολο .

Μέχρι και αρώματα μπορείτε να αγοράσετε σε μικρά μπουκαλάκια τα οποία μπορείτε να πάρετε με 5.000 σελίνια (2€) με άρωμα ιλανγκ ιλανγκ ένα δέντρο που θα σας δείξουν.

Μετά το τέλος της ξενάγησης είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και πολλά φρούτα και να πιούμε διαφορά είδη τσάι .

Εκτός από τα αγαπημένα μου φρούτα ανανά, μπανάνες τόλμησα να δοκιμάσω ακόμη μια φορά το Durian .

Θυμόμουν την έντονη μυρωδιά του από την Μαλαισία που το έφαγα πρώτη φορά αλλά εδώ ήταν πολύ πιο έντονη . Περιττό να σας πω ότι ο άνθρωπος που έκοβε τα φρούτα είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό που με έβλεπε να τρώω το Durian αλλά για να πω την αλήθεια κρατήθηκα να μην το φτύσω για να του αποδείξω ότι μπορούσα να το φάω.

Φύγαμε από την φάρμα όντας απόλυτα ικανοποιημένοι και είναι μια περιήγηση που σας προτείνω ανεπιφύλακτα.

Η τελευταία μας μέρα στην χώρα όμως ήταν γεμάτη και δεν είχε τελειώσει ακόμα . Είχαμε ακόμα την επίσκεψη μας στο prison island το οποίο αφήσαμε τελευταίο.

Επιστρέψαμε στο παραλιακό δρόμο της stone town όπου μας περίμεναν οι βάρκες που θα μας πήγαιναν στο νησί . Η διαδρομή είναι μικρή αλλά αν έχει κύμα υπάρχει περίπτωση να βραχείτε οπότε φροντίστε να έχετε σε ασφαλή σημείο το κινητό σας και διαβατήριο, πορτοφόλι, ιδανικά ένα αδιάβροχο τσαντάκι θα ήταν η λύση.

Φτάνοντας στο νησί κυριολεκτικά νομίζεις ότι είναι εγκαταλελειμμένο αφού το ένα ξενοδοχείο που υπάρχει είναι κλειστό και σε κατάσταση που χρήζει άμεσης ανακαίνισης, και το καφέ που μπορείτε να πιείτε κάποιο αναψυκτικό και να χαλαρώσετε για λίγο είναι και αυτό στην ίδια κατάσταση.

Το μοναδικό σημείο αναφοράς για το νησί είναι οι γιγάντιες χελώνες που θα δείτε και είναι περισσότερες από όσο περίμενα.

Κάποιες από αυτές είναι σχεδόν 150 ετών και μάθαμε ότι αν τους κάνεις ένα χαλαρό μασάζ στο λαιμό τους τότε τους αρέσει και θα τις δείτε να σηκώνονται.

Επειδή κάναμε το λάθος να κατεβούμε ξυπόλυτοι στο νησί επειδή πέφτεις στο νερό για να κατέβεις από τη βάρκα, σας προτείνω να μην κάνετε το ίδιο γιατί είχε στο έδαφος κάποια μικρά αγκαθακια τα οποία ήταν δύσκολο να αφαιρέσεις από τις πατούσες και γινόταν ενοχλητικά.

Μας έδειξαν και το κλουβί που φυλάσουν τα μικρά χελωνάκια σε ένα μικρό χώρο βέβαια και μάλιστα ήταν πολλά μαζεμένα, για περίπου 2 με 3 χρόνια αφού τα αφήσουν ελεύθερα στο νησί το οποίο είναι πολύ μικρό αλλά θεωρώ ότι μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν τουριστικά με καλύτερο τρόπο . Δεν ξέρω αν η κατάσταση με την πανδημία έφερε αυτή τη κατάσταση αφού σχεδόν σε όλες τις χώρες που έχουμε συνεργάτες οι άνθρωποι που δουλεύουν με το τουρισμό μας μιλάνε για καταστροφή και πραγματικά κάποιοι από αυτούς έχουν θέμα επιβίωσης.

Επιστρέφοντας από το νησί πήγαμε στο ξενοδοχείο για να κάνουμε ένα ντουζ και φύγαμε έπειτα για το αεροδρόμιο για την πτήση της επιστροφής. 

Εύχομαι σε όλους να έχετε υπέροχα ταξίδια και να μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας για να μας ρωτήσετε οτιδήποτε θέλετε για να κάνετε ένα παρόμοιο ταξίδι.

Εμείς συνεχίζουμε δυναμικά την χρόνια με ένα ομαδικό ταξίδι που ετοιμάζουμε στην Βραζιλία τον Μάρτιο, τον Ιούνιο θα οργανωθεί ομαδικό ταξίδι στην Κούβα και Σεπτέμβριο αν όλα πάνε καλά θα συνεχίσουμε με Περού.