Περιπέτεια στον Αμαζόνιο? Ε ναι ρε φίλε!!

Μέσα από την είδηση ενός πολέμου και τις τόσες αρνητικές ειδήσεις ξεπροβάλλει μια διέξοδος, ένα ταξίδι .

Η Βραζιλία είναι μια χώρα που κάθε ποδοσφαιρόφιλος λατρεύει, ονειρευόμουν να βρεθώ εκεί απλά επειδή αγαπούσα το ποδόσφαιρο και φαντάζει ιδανική στιγμή για να πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι .

Ασφαλώς δεν θα εμένα μονάχα στο Ρίο ντε Τζανέιρο οπότε ακολουθούν ακόμη 3 κρατήσεις για εσωτερικές πτήσεις για Μανάους, Καταρράκτες Ιγκουαζου και τέλος Σάο Πάολο.

Ας ξεκινήσουμε όμως από τα διαδικαστικά που ίσχυαν τον Μάρτιο του 2022 που ταξιδέψαμε:

Φτάνοντας τώρα στο Διεθνές αεροδρόμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο RIOgaleão - Tom Jobim μας περίμεναν από την εταιρεία 👇

Εκτός από την μεταφορά σας στο ξενοδοχείο μπορούν να κανονίσουν και εκδρομές και ιδιωτικές ξεναγήσεις στην πόλη .

Το νόμισμα της χώρας είναι το real και την πρώτη μέρα αλλάξαμε με ισοτιμία 1€=5.45 real αλλά η κάρτα revolut ήταν για ακόμη μια φορά απίστευτα χρήσιμη αφού κάναμε τις περισσότερες συναλλαγές μας με αυτή χωρίς επιπλέον έξοδα μετατροπής νομίσματος και κάθε φορά με την καλύτερη ισοτιμία που υπήρχε εκείνη την στιγμή.

Το ξενοδοχείο μας Hotel Villa Rica ήταν στο κέντρο της πόλης δίπλα στα πολύχρωμα σκαλοπάτια Escadaria selaron, σε κοντινή απόσταση από την νυχτερινή ζωή της πόλης. 

Αφού αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο μας ο Eugenio είχε κανονίσει για εμάς μια μικρή περιήγηση στην πόλη με τον Eddie ένα εξαιρετικό ξεναγό και πολύ ενθουσιώδη άνθρωπο.

Μάλιστα από την αρχή μου κέντρισε το ενδιαφέρον αφού ο Eddie ασπάζεται την Άφρο-βραζιλιάνικη θρησκεία Umbanda.

Μια θρησκεία που συνδυάζει τις αφρικανικές παραδόσεις με τον ρωμαιοκαθολικισμό, τον πνευματισμό και τις ιθαγενείς αμερικανικές πεποιθήσεις.

Η Umbanda έχει πολλούς κλάδους και μερικές κοινές πεποιθήσεις όπως είναι η ύπαρξη ενός Υπέρτατου Δημιουργού γνωστού ως Olodumare. Η ύπαρξη θεοτήτων που ονομάζονται Orixás, οι περισσότερες από αυτές συγκρίνονται με Καθολικούς αγίους που λειτουργούν ως θεϊκή ενέργεια και δυνάμεις της φύσης , πνεύματα νεκρών που συμβουλεύουν και καθοδηγούν τους πιστούς, μέντιουμ που έχουν μια φυσική ικανότητα για να φέρουν μηνύματα από τον πνευματικό κόσμο των Orixás και τα καθοδηγητικά πνεύματα. Η μετενσάρκωση και πνευματική εξέλιξη μέσα από πολλές υλικές ζωές και η πρακτική της φιλανθρωπίας και της κοινωνικής αδελφότητας είναι επίσης μέσα στις πεποιθήσεις αυτής της θρησκείας που ομολογώ ότι δεν γνώριζα για την ύπαρξη της.

Μέσα από την ξενάγηση μας βρεθήκαμε σε ένα από τους πιο ιδιαίτερους ναούς που έχω δει όλα τα αυτά τα χρόνια στα ταξίδια μου.

Πρόκειται για τον Μητροπολιτικό Καθεδρικό ναό του Αγίου Σεβαστιανού (Catedral Metropolitana de São Sebastião do Rio de Janeiro) που είναι και ο πολιούχος Άγιος της πόλης, ο οποίος εντυπωσιάζει με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του εμπνευσμένο από τις πυραμίδες των Μάγια.

Ένας ναός που έχει 5000 καθίσματα για τους πιστούς και μπορεί να χωρέσει 20.000 όρθιους ανθρώπους!

Πέρα από τα παράθυρα μέσα επικρατεί η λιτότητα κάτι που προσωπικά προτιμώ στους ναούς. O Eddie μας έδωσε να καταλάβουμε ότι οι Βραζιλιάνοι όσον περνούν τα χρόνια όλο και περισσότερο παύουν να πιστεύουν σε οποιαδήποτε θρησκεία και μεγάλο ποσοστό από τους καθολικούς πλέον δηλώνουν Ευαγγελιστές προτεστάντες.

Έξω από το ναό ξεχώρισα ένα ιδιαίτερο άγαλμα του "άστεγου" Χριστού δημιούργημα του Καναδού Timothy Schmalz.

Περάσαμε ασφαλώς και από το υδραγωγείο Carioca το οποίο φτιάχτηκε στα μέσα του 18 αιώνα για να φέρει νερό στη πόλη από το ποτάμι Carioca αλλά πλέον λειτουργεί ως γέφυρα για το τραμ που οδηγεί στην γειτονιά της Santa Teresa.

Cariocas αποκαλούν και τους κατοίκους του Ρίο ντε Τζανέιρο με το όνομα αυτό να έχει πολλές εκδοχές για το πως ξεκίνησε οπότε σας αναφέρω την πιο αποδεκτή, ότι δηλαδή προέρχεται από το "kariîó oka", που στην γλώσσα των ιθαγενών Tupi σημαίνει "σπίτι του carijó", που ήταν μια ιθαγενής φυλή τους Guarani που ζούσε στην περιοχή του ποταμού Carioca μεταξύ των γειτονιών Glória και Flamengo.

Κάποια στιγμή θέλαμε να καθίσουμε για ένα καφέ ώστε να ξαποστάσουμε και περνώντας από την διάσημη καφετέρια Colombo (Confeitaria Colombo) είδαμε το κόσμο να κάνει τόσο μεγάλη ουρά και δεν μείναμε να περιμένουμε αφού είναι μεν εντυπωσιακή καφετέρια με όμορφη διακόσμηση αλλά πλέον έχει γίνει εξαιρετικά τουριστική και όπως μας διαβεβαίωσε και ο Eddie θα πληρώσετε ακριβά και δεν θα πιείτε καλή ποιότητα καφέ. Παρόλα αυτά εγώ σας συμβουλεύω να περάσετε γιατί όντως ο χώρος είναι πανέμορφος.

Να σας πω εδώ ότι στην Βραζιλία στο λογαριασμό θα δείτε να σας χρεώνουν και ένα επιπλέον 10% ή 12% για το σέρβις όποτε να το έχετε υπόψιν σας .

Καθίσαμε αρκετή ώρα αφού απολαμβάναμε την παρέα του Eddie ο οποίος μας ανέλυσε με μεγάλο ενθουσιασμό τα τελετουργικά κολιέ που φοράει τα οποία τον προστατεύουν κατά κάποιο τρόπο όπως μας εξήγησε και από τους ντόπιους ''κλέφτες'' αφού πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για κάποια είδους θρησκεία που σχετίζεται με τα βουντού και την μαγεία.

Μέσα από την συζήτηση μας τον Eddie ξεχώρισα μια θεότητα που ταιριάζει και με την ατμόσφαιρα που αποπνέει το Ρίο ντε Τζανέιρο, τον Zé Pilintra που είναι μια από τις πιο σημαντικές οντότητες στην αφρο-βραζιλιάνικη λατρεία, ειδικά μεταξύ των Umbandistas. Θεωρείται το πνεύμα προστάτη των μπαρ, των τυχερών παιχνιδιών, και θεωρείτε ότι βρίσκεται  μεταξύ των δύο κόσμων νεκρών και ζωντανών.

Άλλο ένα σημείο που εντυπωσιάστηκα ήταν με την επίσκεψη μας στο Βασιλικό Πορτογαλικό Αναγνωστήριο.

Άνοιξε το 1887 με στόχο να φυλάξει την λογοτεχνική παράδοση των Πορτογάλων στο ανεξάρτητο πλέον κράτος της Βραζιλίας. 

Η γοτθική αρχιτεκτονική, ο όμορφος διάκοσμος, ο υπέροχος πολυέλαιος στο κέντρο και φυσικά ο πλούτος που κρύβει με μερικές σπάνιες εκδόσεις την κατατάσσουν ως μια από τις πιο όμορφες βιβλιοθήκες του κόσμου και ως ένα πολιτιστικό θησαυρό για την Πορτογαλία.

Ήταν η πρώτη μας μέρα στην πόλη και είχαμε δει τόσα πολλά(σας ανέφερα μόνο μερικά από αυτά) άλλα ανυπομονούσαμε να βρεθούμε στην παραλία της Copa Cabana στην οποία βέβαια δεν βουτήξαμε εκείνη την ημέρα αλλά πήγαμε για φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο της πόλης που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε.

Έτσι αφού ευχαριστήσαμε τον Eddie για την όμορφη ξενάγηση πήγαμε στο δωμάτιο για λίγη ξεκούραση, και έπειτα ετοιμαστήκαμε για να πάμε στο Churrascaria Palace. Είχα κάνει κράτηση για να είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει διαθεσιμότητα και παρόλο το κόστος που είναι αρκετά υψηλό για το γεύμα σας εδώ πιστέψτε με δεν θα το μετανιώσετε. 

Τα ποτά σας χρεώνονται επιπλέον και προσέξτε γιατί το νερό είναι αδικαιολόγητα ακριβό 34 real (6.3€) ενώ η μπύρα 13 real (2.2€) οπότε επιλέξτε σωστά !🤣

Οι σερβιτόροι έρχονται ο ένας μετά τον άλλο και πραγματικά εδώ πρέπει να έρθετε με άδειο στομάχι γιατί θα θέλετε να τα δοκιμάσετε όλα . Αν σας αρέσει το κρέας τότε είναι πιθανό εδώ να φάτε το καλύτερο μοσχάρι που δοκιμάσατε ποτέ!

Μόνο μειονεκτήματα ότι δεν έχουν στο μπουφέ γλυκό 😅ξέρετε όσο και να φας πάντα χωράει και λίγο γλυκό στο στομάχι. Μπορείτε βέβαια να παραγγείλετε με επιπλέον χρέωση.

Ήταν πραγματικά ο ιδανικός τρόπος για να περάσουμε την πρώτη μας μέρα και φυσικά το βράδυ θα κάναμε την πρώτη αναγνωριστική βόλτα μας στην νυχτερινή διασκέδαση της περιοχής Lapa. Μας είχε πει ο Eddie για ένα καλό μαγαζί που εν τέλει ήταν κλειστό οπότε αρκεστήκαμε σε μια βόλτα και έπειτα επιστρέψαμε ,αποτρεπτικός παράγοντας βέβαια και οι πολλοί μεθυσμένοι που βλέπαμε στην διαδρομή.

Την επόμενη μέρα αν και η πρόβλεψη του καιρού έδειχνε καταιγίδες είδαμε ότι ήταν αρκετά καλή μέρα για να επισκεφθούμε το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης το Χριστό Λυτρωτή που δεσπόζει στο Λόφο Corcovado μέσα στο εθνικό πάρκο Tijuca.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να έρθετε ως εδώ , είτε με οργανωμένη εκδρομή που είναι και ο πιο ακριβός τρόπος , είτε με λεωφορείο που σας μεταφέρει από την copa cabana προς την είσοδο του μνημείου αλλά θέλει περισσότερο χρόνο οπότε σας προτείνω την τρίτη λύση που είναι να πάρετε Uber μέχρι την είσοδο του μνημείου εκεί που ξεκινάει το λεωφορείο ή εκεί που ξεκινάει το τρένο . Προσοχή γιατί υπάρχουν δύο σημεία με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους .

Το λεωφορείο σας αφήνει σε σημείο που πρέπει να ανεβείτε κάποια σκαλοπάτια για να φτάσετε εν τέλει στην κορυφή ενώ το τρένο σας αφήνει πιο ψηλά και γλιτώνετε κάποια σκαλοπάτια, οπότε σημειώστε και αυτό σαν πλεονέκτημα.

Φτάσαμε στις 10:30 περίπου οπότε ήδη υπήρχε πολύς κόσμος αλλά εννοείται ότι βρήκαμε λύση για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας και ταυτόχρονα να απολαύσουμε τη θέα από εκεί πάνω .

Δεν υπήρχαν σύννεφα και η θέα ήταν ανεμπόδιστη αλλά προσωπικά είχα μείνει να χαζεύω το άγαλμα του Χριστού που τόσα χρόνια θαύμαζα μέσα από φωτογραφίες και πλέον βρισκόμουν στα πόδια του.

Έχει ύψος 32 μέτρα και η ιδέα κατασκευής του προέκυψε το 1850 από ένα τοπικό ιερέα που σκέφτηκε να τοποθετήσει ένα Χριστιανικό μνημείο στο λόφο .

Θα δείτε εκατοντάδες ανθρώπους να παλεύουν ο ένας πάνω στον άλλο για να φωτογραφηθούν με το μνημείο και τους επίδοξους φωτογράφους να κυλιούνται στο πάτωμα για να βγάλουν την επιθυμητή λήψη ,αλλά αν έχετε ένα καλό κινητό τότε μπορείτε και από κοντινή απόσταση να βγάλετε όλο το μνημείο χωρίς να φαίνεται το πλήθος κόσμου στην φωτογραφία σας .

Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας καθίσαμε στη καφετέρια κάτω ακριβώς από το μνημείο για να απολαύσουμε τη θέα με την ηρεμία μας. Και κάπου εκεί αφού βλέπαμε ότι ο καιρός δεν είχε τελικά βροχές φύγαμε για το πρώτο μας μπάνιο στην παραλία Ipanema.

Οι σερβιτόροι στην παραλία δεν προλάβαιναν να μας φέρνουν Caipirinha!

Καθισαμε στην παραλία και πάντα κάποιος από την παρέα καθόταν έξω ώστε να προσέχει τα πράγματα .

Δεν είχε βέβαια πολύ κόσμο στο σημείο που καθισαμε για να φοβόμαστε αλλά περνάνε τόσοι πολλοί μικροπωλητές που θέλαμε να προσέχουμε. Εννοείται σας συμβουλεύω να αφήσετε το διαβατήριό σας και τα περισσότερα χρήματα σας στο ξενοδοχείο κρυμμένα μέσα στα πράγματα σας και να έχετε μαζί σας μονάχα ένα μικρό ποσό.

Η θάλασσα είχε κύμα χωρίς να έχει αέρα και ένιωθες τα ισχυρά ρεύματα που σε τραβούσαν . Η θερμοκρασία του νερού ήταν ιδανική και αμέσως ήρθαν και οι πρώτες Caipirinha.

Βέβαια από τους πάγκους στην παραλία που βγαίνουν το απόγευμα θα πιείτε καλύτερη ποιότητα γιατί την φτιάχνουν μπροστά σας , φροντίστε να σας βάλουν την Cachaca 51 και όχι κάποια άλλη .

H Cachaça είναι ένα αποσταγμένο αλκοόλ από χυμό ζαχαροκάλαμου που έχει υποστεί ζύμωση και είναι το βασικό συστατικό για το κοκτέιλ Caipirinha που έχει επίσης lime ,ζάχαρη τα οποία θα έχετε τρίψει καλά για να λιώσει η ζάχαρη και έπειτα προσθέτετε το πάγο και την Cachaca και ανακατεύετε καλά. Απλό αλλά εξαιρετικό ποτό το οποίο αγαπήσαμε τόσο που στον Αμαζόνιο αγοράσαμε μπουκάλια και φτιάχναμε τα δικά μας κοκτέιλ.

Βρισκόμασταν στην Ipanema και όταν άνοιξε η όρεξη μας για φαγητό είπαμε να πάμε στο πιο διάσημο εστιατόριο της περιοχής.

Η έμπνευση για το τραγούδι ήρθε από μια όμορφη κοπέλα της περιοχής που περνούσε από το μαγαζί όπου σύχναζαν τα απογεύματα οι συνθέτες. Για μια όμορφη γυναίκα λοιπόν γράφτηκε το σπουδαιότερο τραγούδι της Βραζιλιάνικης μουσικής που έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι ερμηνευτές όπως ο Frank Sinatra και η Amy Winehouse.

Σας παραθέτω το σύνδεσμο για να ακούσετε το τραγούδι :

Βέβαια το να επιλέγεις ένα εστιατόριο για να φας πρέπει να έχεις κριτήριο το φαγητό και όχι ότι έχει γραφτεί εκεί ένα σπουδαίο τραγούδι .

Εκεί δοκίμασα για πρώτη και τελευταία φορά 😅το διάσημο πιάτο feijoada που είναι και το εθνικό φαγητό της Βραζιλίας.

Η feijoada φτιάχνεται με μαύρα ή με κόκκινα φασόλια και μαγειρεύεται με λουκάνικο chorizo, χοιρινά παιδάκια, καπνιστή πανσέτα, δάφνη και καυτερή πιπεριά. Όμως, μπορεί να μαγειρευτεί και χωρίς κρέας.

Η παράδοση αναφέρει ότι, στη Βραζιλία, η feijoada ήταν πιάτο των σκλάβων που δούλευαν στις φυτείες. Το πιάτο τους ήταν φασόλια με ρύζι και καμιά φορά την Κυριακή, έβαζαν και λίγο κρέας.

Το γεύμα έρχεται σε ένα καυτό σκεύος και είναι γεύμα για δύο άτομα οπότε πρέπει να το μοιραστείτε με κάποιον από την παρέα .

Μαζί σας φέρνουν και ένα ποτήρι Cachaca με lime και ένα πορτοκάλι επειδή έτσι συνηθίζουν να το συνοδεύουν οι Βραζιλιάνοι στο οικογενειακό τραπέζι συνήθως τις Κυριακές ή σε κάποιες εκδηλώσεις. Είναι ένα πολύπλοκο φαγητό οπότε δεν το φτιάχνουν καθημερινά και υπάρχει περίπτωση να δείτε ταβέρνες να το σερβίρουν μονάχα τα σαββατοκύριακα.